Blog van Michaela de Groot
Blog van Michaela de Groot
‘Raad eens wat ik ga doen op mijn tweede officiële ZOT (Zelfstandig Ondernemer Thuiswerkdag) appte ik afgelopen donderdagochtend enthousiast naar vriendin Corinne. 1 seconde later bliepte ze binnen met: ‘Sauna?’ Ik was verbijsterd. Dacht haar met een vraag om de oren te slaan waar ze nooit het antwoord op zou raden en al helemaal niet zo snel. Was ik zo’n voorspelbaar open boek?
Het was mijn tweede, volledige thuiswerkdag die ik als vers ZZP-er op mijn agenda had staan. Hing de eerste nog van dwingende lijstjes aan elkaar, deze was van zo’n ander kaliber dat ik het mijn Guuslief amper durfde te vertellen. Ik had er een oordeel op en vond het echt niét kunnen. Pas toen hij op woensdagavond aan mij vroeg wat ik de dag erna zou gaan doen op mijn official ZOT, kwam het hoge woord eruit. Dat ging niet zonder slag of stoot maar met zo’n gigantische hitte productie van pure stress dat ik al hyperventilerend en deken-wapperend naast hem lag, piepend ‘…eehhhhhh, ik ga naar de sauna’. In diezelfde ademteug mompelde ik er verontschuldigend achteraan dat het kwam door een voucher die ik nu écht moest gaan gebruiken voor hij zou verlopen. Daar legde ik de klemtoon zodat hij er vooral maar goed van doordrongen was dat dit daarom pure noodzaak betrof. Het voelde namelijk als één grote spijbelpartij die ik voor mijzelf moest zien recht te praten. Dat deed ik dan ook! Argument één was het belangrijkste, namelijk dat ik pas volgende week en de week erna de eerste biografie interviews had gepland die ik pas daarna kon gaan uitwerken. Nu had ik nog wel wat losse schrijfmissies waar aan te werken viel maar daar kon ik mij juist zo heerlijk in de sauna op uitleven, tijdens de uitdamp momenten in badjas. Offline schrijven zonder digitale afleiding, dat zou nog eens opschieten zeg! Rust en ontspanning werkt bovendien enorm inspiratieverhogend. Ook niet onbelangrijk voor mijn ZZP proces. Kortom, dit was één grote win-win situatie. Misschien zou ik voortaan al mijn ZOT’s wel in de sauna doorbrengen bedacht ik mij verheugd (dit laatste dacht ik niet echt maar ik vond deze gedachte het wel leuk doen in mijn verhaal, vandaar!)
Vanaf station Weesp was het 35 minuten wandelen naar Spaweesp. Het was een zacht, zonnige dag en ik genoot van dat waanzinnig mooie Weesp en een uitzicht dat steeds landelijker werd en waar de zon laag overheen scheen. De hele weg zei ik tegen mijzelf ‘oh, wat goed zeg dat ik dit doe!’ Eenmaal in de sauna was er behalve ‘waar-heb-ik-mijn-handdoek-nou-ook-alweer-gehangen’ geen noemenswaardige stress meer te bekennen. Ik liet mij zelfs besnoezelen (niet te verwarren met besnuffelen of besmoezelen) waardoor ik één en al dommelige rozigheid werd.
In de ontspanningsruimte dampte ik er vrolijk op los in mijn bont gekleurde badjas terwijl ik ondertussen gember-muntthee dronk en healthy hapjes genoot (ook koekjes en chocolade maar dat vind ik dan weer wat minder passen in het verhaal).
Met mijn schrift op schoot en pen in de aanslag keek ik volmaakt tevreden om mij heen naar al die andere dampende badjassers en vroeg me af of die nou ook allemaal hun ZOT hadden vandaag. Ik vermoed van wel!