Tropical vibes

Reisblog 4 weken Sri Lanka
Michaela de Groot
Deel 8 (laatste)

DROLLENVANGERS

In Ella komt het diep weggestopte hippie meisje in mij weer enthousiast tot leven.

Waar ik ook kijk, zie ik dreadlocks, backpacks, alternatieve pofbroeken (de zogenaamde drollenvangers) en bruin verbrandde armen vol met geknoopte armbandjes.
Ik zie kluitjes jonge mensen aan lage tafeltjes in smoezelige kussens verdwijnen. Veelal met een passievolle gitarist in hun midden.
Knusse tentjes van bamboe en riet liggen verscholen in het groen.

In mijn hart vibreert de sound of happiness als een lange ademteug.

Mijn hotel ligt hoog op een heuvel. De tuk tuk moet met gierende motor alle zeilen bijzetten om er bovenop te klimmen.
Eenmaal boven zijn er, waar je maar kijkt, waanzinnige vergezichten waarin lucht en berglandschap domineren.
Het is werkelijk een magnifieke plek.

In het zwembad hoog bovenop het dak dobber ik rond terwijl ik mij vol laat lopen met dit alles. De bergen en het groen, schakeringen in het uitbundige blauw van de lucht en het frisse water dat me omsluit in de warme zon.
Wat voel ik me gezegend.

De dagen in Ella geniet ik volop. Mijn loopjes door het dorp, de sfeer van dit plaatsje, de schoonheid van het hotel en zijn ligging en ja, ook het gevoel van zorgeloosheid.

Even zo ontzettend weg te zijn van de rush van thuis, de druk het moeten en de veelheid van het leven is een verademing.
Ik voel steeds meer ruimte ontstaat in mijn wereld die al langere tijd voelde als een jas in de verkeerde maat.

Op de menukaart verschijnen hier in Ella ineens dingen als ‘overnight chia’ en ‘oatmeal pancakes with nuts and honey’. Dat is nog eens thuiskomen.

Ook ik ga door de knieën voor zo’n hippie kussen bij een lage tafel waar ik smul van een schotel met homemade gnocchi, pompoenpuree, gebakken ui en champignons en een grote toef rode kool en veldsla.

Een avond lang geniet ik in de Hikingbar van live muziek. Helemaal soezerig en rozig omdat ik mijzelf even daarvoor in de watten heb laten leggen door een echte Sri Lankaanse pedicure. Ze was zo vakkundig bezig dat ik daarna koos om ook nog mijn voeten door haar te laten masseren.
Ook dat ging er grondig en grandioos aan toen dus toen ze me vervolgens  vroeg of ik nog in was voor een rugmassage hoefde ik niet lang na te denken. Wel ja, nu we toch zo lekker bezig zijn….ik zeg geen nee!

KLIMMEN SCHEUREN EN SCHUDDEN

De omgeving van Ella is prachtig.
Na vanuit het hotel een dag fenomenaal zicht op de Adam’s piek te hebben gehad, moet het er nu toch maar eens van komen. Tijd om naar de top te klimmen en hiermee Sri Lankaanse berg nummer drie af te vinken.

De top van de Adams piek bestaat eigenlijk uit drie nagenoeg even hoge toppen naast elkaar. Met een flinke portie hijg en zweet bereik ik het drietal en trakteer mijzelf op een ‘king coconut’. Een oranje kokosnoot waar met een indrukwekkend mes in één klap de top vanaf gehakt wordt en je het sap met behulp van een rietje uit het binnenste slurpt. Perfect voor de momenten waarop wel wat hydratatie gewenst is.

Ik laat mij opnieuw rondscheuren in de tuk tuk over totaal onbegaanbare wegen en voel van top tot teen dat ik leef.
We stoppen hoog in de bergen van waaruit je prachtig het dal in kunt kijken waar de Nine Arch brug ligt. Een klassieke, statige brug op hoge poten die samen dus negen bogen vormen. De brug lijkt haast een eenheid te vormen met al het grootse groen er omheen.Het is een geweldig gezicht. Ik ben diep onder de indruk.

Karan, mijn supersonische gids troont mij vervolgens mee de berg af, lopend over het spoor naar de brug. Het brengt onmiddellijk het ondeugende kind in mij omhoog wanneer ik minutenlang over een spoorrails banjer dat nog in gebruik is.
Iets als dit is in Nederland absoluut ondenkbaar en juist daarom zo leuk.

De brug is een echte trekpleister voor toeristen maar ook voor locals die het kennelijk als een ideaal zondagsuitje zien. Het wemelt er dan ook van de mensen die op en rond het spoor van de brug lopen en rondhangen op de muurtjes rond het spoor. Iedereen wacht op het moment dat de trein de brug bereikt.
Het is dan ook een hele happening wanneer deze uiteindelijk, vanuit de bergen, met luid getoeter aan komt rijden.

LICHTJE VAN PAPA

Op de ochtend van mijn vertrek plons ik in alle vroegte nog een laatste keer in het koele zwembadwater. De temperatuur buiten is alweer zo heerlijk. Wat zal ik dit gaan missen wanneer ik weer terug in Nederland ben.

Ik heb zo sterk ervaren hoe een klimaat als dit een boost geeft aan je gezondheid. Hoe wij als mens volgens mij echt niet gemaakt zijn voor zoveel grijsheid, grauwheid, kou en nattigheid. Ik in ieder geval niet!

Mijn laatste dagen komen angstaanjagend snel dichtbij. Ik breng ze door aan de kust. Verblijf achtereenvolgens aan de zuidkust, in Galle en Unawatuna. En in Negombo aan de westkust.

In de 17e eeuw bouwden de Nederlandse VOC hun fort in Galle aan deze kustlijn in Sri Lanka. Al is hij later overgenomen door de Britten, nog altijd wordt dit enorme fort, dat aan drie zijden wordt omringd door de oceaan, Dutch fort Galle genoemd.

Ik doe er zeker een uur over om lopend van het ene punt van het fort langs de branding naar het andere punt te komen en passeer van alles aan vissersbootjes, een vismarkt en…ja the lighthouse.
Wanneer ik zie dat er boven de deur van deze vuurtoren 1938 staat, schiet ik vol. Papa! Zijn geboortejaar.
Mooi hoe hij, als zeeman in hart en nieren en geschiedkundige, hier, vanuit de hemel, bij dit Nederlandse fort in Sri Lanka, zijn lichtje opsteekt.

TROPISCH PARADIJS

Unawatuna is een tropisch paradijsje. Helder blauw zeewater dat over het hete zand glijdt en een kustlijn vol parasols en ligbedjes. Ik geef mij er even helemaal aan over. Wandel door de branding, drink mijn 34e (zo ongeveer ;)) mango lassi, poedel wat rond in het lauwe zeewater en slenter door de smalle straatjes die het plaatsje rijk is.

Nog altijd eet ik mij dagelijks een slag in het rond aan vers tropisch fruit. Mango, papaya, guave, watermeloen en ananas. Ik geloof niet dat zoiets ooit kan gaan vervelen.

Op de laatste dag beleef ik bewust vele dingen voor ‘een laatste keer’.
Nog één mango lassi met uitzicht over zee,
Nog één keer (dhal)curry’s met rijst en papadum,
Nog één keer in het hotel bij mijn zwembad een late zwoele avondduik in het donker
Nog één keer in hemdje en korte broek over straat om van kruin tot teen de zon te absorberen en
Nog één keer dit uitbundige groen, de tuk-tuks, het ‘Hi Ma’am, were do you come from?’

Het is zover
Tijd om terug te gaan naar huis.

Vier weken.
Het leek een eeuwigheid
Maar vloog voorbij

The elephant freedom project en mijn rondreis door het land.

Het was één grote onvergetelijke ervaring die me verrijkte, aan het denken zette (over het leven, alleen zijn, ouderdom en sterven en dierenwelzijn)
Een ervaring die mijn gevoel van onafhankelijkheid en zelfstandigheid (nog) verder vergrootte
Mijn gezondheid een grote boost gaf
En liet beseffen hoe rijk het leven is en hoe goed ik het heb met mijzelf.

Deze reis met alle ervaringen, zullen voor altijd met mij meereizen
In ‘My backpack of life’