Tekst: Michaela de Groot
klik door naar de website
Amper één voet over de drempel van het oude pand waar de Hammam in gevestigd is en er schalt mij al tegemoet: ‘Kom maar mee schatje! Deze kant op!’ Resoluut word ik door een kloeke, Turkse dame bij de arm genomen en over Perzische tapijtjes de gang door geloodst.
Na een stoomsessie met olijfzeep waaraan eerst een paniekerig ‘neeee, niet je slipje uit!! vooraf was gegaan, stort een volvlezige dame in badpak zich op mijn weke vel. Gewapend met een schrubhandschoen rost, boent, duwt en trekt ze er zeer driftig op los en kijkt daarbij zo ernstig dat ik onmiddellijk besluit mij dan ook maar geheel en al over te geven aan de situatie. Zonder pardon schurkt ze haar overdadige vleselijkheid regelmatig tegen mijn blote benen, buik en wat er verder ook maar in de buurt komt. Dat gaat met zoveel vanzelfsprekend dat het niet eens ongemakkelijk voelt.
Na een uitvoerige moddersessie volgt er een ronde puffen in de sauna en nestel ik mij niet lang daarna in badjas en met natte zwabberharen nog een beetje saunadizzy op de sofa. Nippend van mijn verse muntthee uit een klein blingbling glaasje probeer ik het zen-gevoel in volle hevigheid uit mijn tenen omhoog te trekken. Ik ben hier verdomme toch niet voor niets is het wel?
De entourage werkt echter niet helemaal mee. Een potige tante met snor zit wijdbeens en wild gebarend vol in mijn gezichtsveld. Haar armen maaien door de lucht terwijl de Arabische volzinnen ratelend haar mond verlaten. Af en toe valt ze ineens stil, gooit haar hoofd in haar nek en begint dan uitbundig te schaterlachen. Haar enorme buik drilt ritmisch mee. Zonder gêne lacht ze stuk voor stuk de schamele restjes bloot van dat wat ooit tanden zullen zijn geweest. Echt ZEN word ik er niet van maar geboeid ben ik op z’n minst.
De hammam dame houdt mij onderwijl goed in het snotje.
‘Wil je wat lekkers schatje? Maak ik een lekkere fruitsalade voor jou? Is gartstikke läkkur. Gewoon proberen!’ Ze wacht mijn antwoord niet eens af. Het is duidelijk dat ik hier niets meer te vertellen heb. Wederom voel ik pure overgave. Wat heerlijk eigenlijk dit.
Amper vijf minuten later prik ik rond met mijn vork in een schaaltje fruit (en komkommer want kennelijk valt dat in de hammam ook onder de noemer ‘fruit’) en vlij mij met een diepe zucht nog wat verder in de kussens. De hammam mama lacht mij tevreden toe.
Wanneer ik ‘s avonds met een buitengewoon zacht vel rozig tussen de lakens kruip duurt het nog geen vijf minuten voor ik slaap.
Besnorde dames of niet, de zen heeft overduidelijk zijn werk gedaan!
Column voor ‘Smipe’ (website voor persoonlijke ontwikkeling)
Tekst: Michaela de Groot
klik door naar de website