Liefdesoma

Ze verschoonde zijn luier, las hem honderden boekjes voor met haar prachtige voorleesstem terwijl hij opgekruld op haar schoot tegen haar warme buik aanzat, zong liedjes, holde enthousiast achter hem aan door het bos terwijl hij gierend van pret op zijn kleine beentjes voor haar uit rende. Ze bakten samen stapels pannenkoeken en zandtaartjes, ze versierde zijn broodje, stopte hem liefdevol in als hij bij haar logeerde, knuffelde, wiegde, troostte hem, ze speelden samen talloze spelletjes en voerden met elkaar ontelbaar vaak de eendjes en zwanen voor het huis.
Ze deed het allemaal, en nog veel meer voor haar kleinzoon…deze sublieme liefdesoma.

Maar de wijzers van de klok draaien als een malle en voor je het weet kijk je om en blik je terug op een tijd die ineens ver achter je ligt.
Ook deze tijd van een oma die zorgde voor haar kleinzoon is in een zucht vervolgen in de wind.
Het emotioneert me om mijn fragiele mam in al haar broosheid zo te zien onder de vleugel van mijn jongste zoon die van levenslust en kracht bijna uit elkaar spat.


De rollen hebben zich omgedraaid. Zo plukten, schraapten, veegde en harkten Sam en ik ons een middagje door de voortuin van zijn opa en oma. We praatte daarna kort nog even met ze over de mogelijkheden om de warme maaltijden zo te organiseren dat mijn vader wat kan worden ontlast in de forse zorgtaak die inmiddels op zijn schouders rust.
Wanneer Sam en ik even later de straat uitrijden zegt mijn zoon ‘ik wil ook wel koken voor opa en oma hoor. Zij hebben vroeger zo vaak voor mij gekookt. Ik vind het heel normaal om dat op mijn beurt nu voor hen te doen!
Ik voel trots en ontroering dat mijn zoon dat zo stellig verkondigt.

De cyclus van het leven. We zitten er midden in. Dat is intens en heftig maar ergens ook een natuurlijk levensproces. Al is het ook erg pijnlijk om te ervaren hoe mijn moeders bootje steeds een stukje verder wegvaart van hier. Hoe haar wereld met de dag kleiner wordt en er dagelijks een velletje vanaf wordt gepeld.


Laag voor laag


Steeds nog wat meer naar de essentie.


En dat is de liefde.


Die blijft!


Voelbaar en


Groots!

Tekst: Michaela de Groot
klik door naar de website