Jattende apen en brakke barrels

Reisblog 4 weken Sri Lanka
Michaela de Groot
Deel 6

JATTENDE APEN EN BRAKKE BARRELS

Pollonnaruwa is een van de oudste koningssteden van Sri Lanka.
Over een oppervlak van wel een paar kilometer zijn hier vele ruïnes en tempels te vinden. Dit wordt, na de ochtendbeklimming van de leeuwenrots dan ook de volgende trip.

Ik ben en blijf natuurlijk een Hollander in hart en nieren en dus…huur ik een fiets.

Daar ga ik dan, even later, slingerend, met mijn roestig brakke barrel, lachend alle auto’s en bussen voorbij die stapvoets door dit gebied snorren. Ik voel mij de koning te rijk. Lekker met mijn neus in de buitenlucht, op mijn eigen tempo, de tempels en ruïnes langs.

Het is onvoorstelbaar wat hier allemaal valt te zien.
Stupa’s, Boeddhistische en Hindoeïstische tempels, de gerestaureerde restanten van een koninklijk paleis, een audiëntiezaal, een dagoba van wel 55 meter hoog, een groep van vier Boeddhabeelden die uit één steen zijn gehouwen waarvan de grootste maar liefst zeven meter hoog is en nog zoveel meer. Absoluut indrukwekkend.

Na verloop van tijd begon echter wel de tempel moeheid z’n intrede te doen.
Omdat een tempel tenslotte wel zo decent en eerbiedig mogelijk betreden moet worden was het aldoor opnieuw het volgende ritueel:

• slippers uit,
• Een sarong over mijn korte broek om mijn middel knopen
• shirt met lange mouwen over m’n hemd aantrekken.

En dan plakken.
Zweet. Huid, haren, alles. Want OMG wat was het warm.

Toen ik een stuk of wat ruïnes en tempels had afgetikt. Ik inclusief zweet modus en sliert haren met drie jonge glimmend strakke mannen samen op de foto was gezet. Nadat een aap mij met al zijn vliegensvlugge brute kracht geprobeerd had mijn zakje eten afhandig te maken vond ik het welletjes en fietste naar de uitgang.
Maar zo makkelijk kwam ik er niet vanaf. Aan mijn ticket was te zien dat ik, zo vertelde de man bij de uitgang mij, het absolute hoogtepunt had gemist.

De rock tempel.

Terug moest ik, want dit kon echt niet.
Dus daar ging ik, zo braaf als was, rechtsomkeert.

Nog een keer het hele circus met sarongs die tegen benen plakken, hete tegels onder mijn blote voeten en mij met mijn natte vel in mijn lange mouwen shirt zien te wroeten.

Maar inderdaad, het was het waard, de rocktempel, met zijn immense beelden.

De man bij de uitgang zwaaide mij ditmaal glunderend van tevredenheid gedag.

IN DE WATTEN

Op de terugweg naar mijn hotel in Sigiriya zat ik wat te knikkenbollen in de taxi naast mijn chauffeur. ‘Maybe you like to go to a Spa? For a massage or sauna or something?   

Ja, ja, een ayurvedische massage zeker? Uit ervaring wist ik dat ze hier in Sri Lanka de neiging hadden een nogal pikante draai aan de ayurveda te geven. 
Nee, dit was echt een goed adres, zo verzekerde mijn chauffeur mij.  

En natuurlijk had hij niets teveel gezegd. Het was weer een geweldige en vooral ook bijzondere ervaring. De plek, idyllisch midden in het groen, met een natuurlijk ogend, open gebouw van hout, met terracotta wanden. Het plafond hing vol met bosjes ‘neem’ (spreek uit niem), een geneeskrachtig kruid. 

Na een pittig glaasje herbaltea met gember werd ik in de 1,5 uur daarna uitvoerig in de watten gelegd. Een massage van top tot teen inclusief mijn voeten, een gezichtsbehandeling en tenslotte de sauna. 
En ach, dan die sauna…zo speciaal. Wauw, zo kennen wij ze niet in Nederland hoor. 
Ik stapte via een klassiek oude, houten paneeldeur een ruimte binnen van ongeveer 3×3 meter. De hele vloer was bedekt met takken en bladeren van dezelfde medicinale neem plant. 
De ruimte was kaal met alleen een houten bankje. Vanuit een groot gat in de betonnen vloer pruttelde er stoom omhoog die door de neem een kruidige damp verspreidde. 
Ik nam plaats op het bankje vlak voor het gat en ging heerlijk zitten stomen. 
Daar zat ik dan, het katoenen lapje dat door de massage dame liefdevol om mijn blote lijf was geknoopt, losjes over mijn schouders. 

Opgefrist, doorgestoomd en ontspannen wandelde ik aan het eind van de middag de Spa weer uit. 
Een zweem van neem om mij heen en met een tevreden spinnend hart.

JEEPSAFARI DOOR DE JUNGLE

De zon schuurde nog net tegen de top van de heuvel aan, wanneer ik samen met mijn gids Karan in de jeep stapte die ons de jungle in zou loodsen.

Ik voelde me zo opgetogen als een klein kind. Vol zin in het avontuur van hobbelen over ruw jungle terrein en door woest struikgewas. Speurend naar olifanten, om ze te kunnen gadeslaan tijdens hun leven van alledag.

En ja, in de uren die volgden passeerde het allemaal. Ik zag olifanten kuddes modderbaden nemen, eten, krabbelen, rond sjokken en huggen met elkaar. Ik zag hoe ze hun slurf weer aller behendigst inzette en hoe een baby olifant bij zijn moeder dronk. Te schattig!

We zagen vele vogels in bonte kleuren, een vosje op een paar meter afstand voorbij sluipen en pauwen pronken met hun verenpracht, onderwijl schuddend met de billen.

Ik ervoer het allemaal staand, in het open dak van de jeep. Takken ontwijkend met wapperende haren. Vleugen van verpletterende zoete geur van bloeiende jasmijn in mijn neus.
Wat een groots gevoel van vrijheid gaf me dat.
Onvergetelijk.

In de weken voor ik op reis ging heb ik mijzelf meer dan eens zuchtend afgevraagd waarom ik dit ook alweer zo graag wilde. Vele factoren maakte dat mijn reislust nou niet direct aan de oppervlakte lag te spartelen van verlangen.

Zo was er…

• De rouw om mijn papa die nog altijd veel in mijn leven van een grauwe ondertoon voorziet.
• Mijn wat wiebelige lijf van de laatste tijd, die zijn best doet om met veel hormonale turbulentie de overgang naar een volgende levensfase te maken.
• De heerlijke nieuwe woonstek in Den Haag van Guus en mij en gekoppeld daaraan het leven met Guus waar ik enorm van geniet. Zo’n veilig en vertrouwd nest maakte het uitvliegen voor mij op dit moment moeilijk.

Het maakte zelfs, dat ik tegen Guus zei, ik vlieg die kant op maar als ik na een week mijn draai nog niet heb gevonden dan kom ik terug.

Dat zou niet gebeuren.
Integendeel.
Echt letterlijk één voet op Sri Lankaans grondgebied en ik wist dat ik echt niet terug zou zijn na een week. Dat ik hier het allerliefst nog veel langer zou blijven (als ik geen lief leven in Nederland had gehad)

Ik geniet hier van iedere dag. Van alles, dat maakt het zo mooi.
Het is namelijk niet moeilijk om te genieten wanneer je fris en fruitig met een cocktail in de zon op het terras zit. Daarom voelt het zo waardevol om het plezier en geluk in alles wat het leven biedt te kunnen ervaren. De simpelheid, de alledaagsheid en alle verschillen tussen mijn thuisland en het leven hier.
Dan denk ik bijvoorbeeld aan:

• Gekke nieuwe dingen leren eten die mijn mond (en kont) in de fik zetten omdat ze hier overal maar dan ook overal kilo’s chilipeper doorheen mikken.
• Kneuterige handwasjes doen, in de wasbak van mijn hotel, met een shampootje van daar.
• De miscommunicatie door de taalbarrière. Vragen in een restaurant (een beetje zat van een overdosis sandwiches) om het gerecht waar de meeste groenten inzitten en dan een stapel roti’s geserveerd krijgen waarbij er enkel een paar pietepeuterige stukjes wortel met het brood zijn meegebakken.
• De dagelijkse WiFi uitdagingen waardoor je beseft hoe vlot, snel en soepel dat er in Nederland aan toe gaat.
• Mij van a naar b laten verplaatsen door een tuk tuk die mij zonder pardon met brullende motor al stuiterend door het verkeer heen ragt.
• Een koude douche omdat warm water volstrekt geen vanzelfsprekendheid is.

Alles voelt waardevol en verrijkend
Ieder moment
Iedere seconde

En daarom volgt er nu een bericht voor al die lieve vrouwen die mij de afgelopen tijd lieten weten dat ze het zo stoer en dapper van mij vinden, dat ik alleen op reis ben. Dat ze dat ook zo graag zouden willen maar niet durven.
Al die vrouwen wil ik dit zeggen:

Jij kunt dit ook! Zeker weten. En nog iets:
Als je het verlangen hebt, doe het!

Het is een fantastische ervaring die je jezelf voor de rest van je leven cadeau geeft.
Iets dat ik jullie ook stuk voor stuk enorm gun.

Weet je wat: stuur me een bericht, vertel me waar je tegenop ziet, waarom jij denkt dit niet te kunnen en ik geef je alle tips en adviezen die je nodig hebt om zonder angst en met enorm veel plezier ook zo’n reis te kunnen maken.

Daarna ben jij net zo trots op jezelf als je nu zegt op mij te zijn.
Wat zeg ik? Nog veel en veel trotser!