‘Hoezo Den Haag?’ Wat is die vraag me vaak gesteld zeg, wanneer ik vertelde dat ik van Alkmaar naar het zuiden ging verhuizen.‘Is het in verband met werk?’, kwam er dan meestal direct achteraan.Wanneer ik dan ontkennend antwoordde staarde ik in het ene na het andere verbijsterde gezicht.‘Huh, jij weg uit Alkmaar?’Ook eentje die het goed deed.Ja, ik weg uit Alkmaar nadat ik er vanaf het moment dat ik het levenslicht zag, 53 jaar heb gewoond.Waarom?Omdat we hier qua woning vonden wat we zochtenOmdat Den Haag een prachtstad aan zee is met een rijke cultuur.En omdat ik het erg gezond en verfrissend vind…even heel wat anders.Een totale andere actieradius, aanvliegroute, tongval, gezichten in de stad en wandelomgeving.‘En wat moet een Alkmaars waaimeisje in een nieuwbouw appartement?’, vroeg weer iemand anders zich verward af.Omdat dat waaimeisje van 50 plus ineens een hele grote behoefte had aan heel veel licht, privacy, ruime vergezichten, knussigheid (zo lekker alles op 1 verdieping) en geïsoleerd, nieuw en goed werkend inplaats van tochtig wooncomfort anno 1890Soms voelde ik, vlak voor we verhuisden, een vlaag van nostalgie en sentiment, wanneer ik door mijn ozo vertrouwde West-Friese stad slenterde.Wat laat ik veel achter.Ga ik dit niet ontzettend missen?Dit alles. Zo eigen. Zo gehecht. Zo Alkmaar.Ik wist het niet en kon alleen nog maar de sprong wagen.Drie maanden wonen we nu hier.Aan de Haagse Binckkade.Drie maanden tussen hoge stapels dozen en zoveel Bob de Bouwers dat ik er gek van werd.Drie maanden van tranen en intense rouw om mijn allerliefste papa.Drie maanden met buikpijn, koorts, uitputting en misere omdat mijn lichaam het allemaal veel te veel vond.Drie maanden stof, smoezel en bij tijden weinig soelaas.Maar ook:Drie maanden genieten.Van zoveel licht, ruimte, knussigheid en vergezichten.Van behaaglijk wooncomfort anno 2022.Van een fantastische stad als Den Haag en fijne nabije steden als Delft, Leiden, Voorburg en (oud) Rijswijk.En nu..Is de laatste verhuisdoos uitgepaktZijn nagenoeg alle Bob de Bouwers de laan uit.Heeft het lijf zijn kracht en vitaliteit weer hervonden.Loopt de rouw in de zijlijn van mijn leven met mij mee inplaats van dagelijks alles overheersend te zijn.En daarmee is het integratieproces volop losgebarsten.De losse flodders van de stad rijgen zich aaneen als een steeds logischer geheel.Ik ontdek de meest geweldige boekwinkel van de stad, sluit me aan bij een prachtig warme vrouwcirkel, dans door het Mauritshuis en drink gluwein met mijn lief op de kerstmarkt.Ik laat me ontroeren door een prachtig candlelight concert in de Waalse kerk aan het Noordeinde, snor met Guus per fiets naar het Haagse filmhuis voor de mooiste cultfilms, ontdek nieuwe gebieden vol groen en water, de handigste winkels in de buurt, de lekkerste chai lattes in de wijde omtrek en snuif alle nieuwigheid gulzig in mij op.Ik geniet van een stad met geklingel van trams en reuring en van de culturele snoepwinkel die bij een grote stad horen.Word er gelukkig van omdat ik mij zo vol leven voel.Alles met de wetenschap dat ik mij ten alle tijden uit die reuring terug kan trekken. Ik hoog en droog op mijn eiland eindeloos naar het water kan staren.In de rust en ruimte van ons Binckeiland!Hoe wonderlijk het misschien ook klinkt, ik heb Alkmaar nog geen seconde gemist.Den Haag voelt nu al zo als míjn stad. Een stad waar ik trots op ben en mij thuis voel.Een stad die direct als een jasje om mij heen voegde.Een jasje waar ik onmiddellijk de knopen van sloot.1 voor 1 maar verdomde trefzeker.Alkmaar koester ik als mijn lieve, mooie geboortestad en zal ik altijd eren om zoveel lach, kus, traan en meer wat ik er in 53 jaar mocht beleven.Ik zal er blijven komen voor werk en om mijn pracht vriendinnen op te zoeken. Dan vind ik er blindelings mijn weg want Alkmaar zit mij voor altijd in het bloed.Maar wonen doe ik nu in Den Haag.Hier wortel ik mij.Met heel mijn hart