Hoe gaat het?

Blog van Michaela de Groot

Het is nu ongeveer een jaar geleden. Mam leefde nog en al ging ze hard achteruit, wanneer het maar even kon genoten we met ons volle bewustzijn van haar momenten van helderheid en kracht .
Die waren er nog altijd, al werden ze steeds spaarzamer.

‘Ik heb een besluit genomen, mam’ zei ik terwijl ik haar, toch een beetje triomfantelijk voelde ik, aankeek.
Vanaf haar vaste stekje op de bank blikte ze nieuwsgierig mijn kant op.
‘Vanaf januari ga ik minder uur werken bij de GGD en start ik met mijn eigen bedrijf in het schrijven van biografieën.’
Oh, wat voelde dat heerlijk om uit te spreken.
Nog fijner was het om haar ongelooflijk blije en opgetogen gezicht te zien toen ik haar dit vertelde. ‘Echt? Oh lieverd, wat fantastisch! Je kunt zo goed schrijven. Wat ben ik blij dat je dit gaat doen.’ Haar reactie was oprecht en overweldigend. Ze zat zich in haar hoekje op de bank echt helemaal te verkneukelen.

Toen pap een uurtje laten de huiskamer binnenliep waren wij alweer wat gespreksonderwerpen verder. Toch was het eerste dat ze zei ‘Rens, Micha moet je wat vertellen!’ Mam was haast nog opgetogener dan ik zelf merkte ik wel, over het nieuws wat betreft het starten van mijn eigen onderneming.

Een uur of wat laten gingen we samen aan tafel. Terwijl mam heel rustig hapje voor hapje haar stamppot boerenkool naar binnen lepelde rechte ze ineens haar rug, draaide zich naar pap toe en vroeg ‘Heeft Micha je het goeie nieuws al verteld? Ze gaat een schrijfbedrijf beginnen!’ Naast de zwakte die al langere tijd zo duidelijk in haar stem resoneerde overheerste nu een jubel!’ Pap zei dat hij dat geweldig vond en glimlachte naar me. Ik glimlachte breed terug naar dat prachtige span tegenover mij. Mam was dan wel vergeten dat pap al op de hoogte was gesteld van dit feit, ze was nog altijd niet vergeten dat ik het aan haar had verteld.
Tijdens het toetje gebeurde nogmaals hetzelfde. Het ontroerde me. Zo duidelijk voelde ik hoe belangrijk deze stap die ik maakte ook voor haar was. Hoe ze in mij geloofde en hoe graag ze wilde dat ik ‘iets’ ging ondernemen wat met pen en papier te maken had.

En nu heeft de klok zich door de tijd heen gewerkt en zijn we een jaar verder.
Een heel turbulent jaar bovendien. Amper had ik mijn kakelverse onderneming van de grond getild in januari of mijn lieve mam overleed.  De tijd die daarop volgde was, zeker in combinatie met corona, enorm intens. Meebewegend op de levensflow kon ik niet veel anders dan mijn pas ontvlamde ondernemingsvuur terug te draaien naar de waakvlam. Op die stand is hij meer dan een half jaar blijven staan. Vanaf september pakte ik, aanvankelijk nog wat schoorvoetend, de draad weer op. Toen pas voelde ik dat die zzp adempauze ook zo zijn nut had gehad. Mijn focus was helderder dan ooit. Daar waar ik in de eerste maand als ondernemer nog JA zei op alles waar ik voor werd gevraagd, daarvan ben ik de afgelopen maanden gaan voelen dat ik dat niet meer wilde. Nee, ik wil geen workshops geven in creatief schrijven. En nee, ook geen trainingen in het schrijven van blogs.
Biografieën wil ik schrijven. Daar ligt mijn focus.

En ik kan je vertellen….dat gebeurt!
Mijn schrijfbedrijf loopt en daar ben ik echt enorm opgetogen over. De opdrachten volgen elkaar bovendien in een tempo op dat ik goed bij kan benen. Het plan wat ik een paar maanden geleden had om ook een andere (compacte, crea) vorm aan te gaan bieden heb ik even laten varen. Druk als ik ben met het
Wel vind ik het nog een heel geplan. De interviews, het uitwerken daarvan in diverse fases, de correctierondes, de eindredactie en tenslotte de final touch. Daarnaast de promo’s rondom mijn product en daar dan weer de juiste vorm en frequentie in zien te vinden. Het is nog best een uitdaging maar ach, ik houd van die uitdaging!

En mam, die knikt tevreden vanaf haar wolk en strooit regelmatig haar blije glimlach over mij uit. Meer dan eens heb ik het afgelopen jaar haar opbeurende duwtjes in mijn rug gevoeld op de momenten dat ik even moedeloos  dacht ‘Ach, laat ook allemaal maar!’
‘Niks daarvan!’ voelde ik haar dan zeggen. Dit klopt en hier ga jij mee door!

En nu ben ik trots
En dat ga ik gewoon even ongegeneerd zitten zijn!