Blog van Michaela de Groot
Blog van Michaela de Groot
Verwachtingsvol volg ik braaf mijn altijd stabiele navigatie-chick door Noord-Hollands polderlandschap.
Na wat landelijk geslinger word ik langs een lange rij van hoge populieren een oprijlaan opgestuurd. ‘Mevrouw Cha’ lees ik op het bordje op de grote toegangspoort. Mooi, ik zit goed, denk ik tevreden. Dankbaar klop ik mijn navigatie chick een paar keer denkbeeldig op haar schouder.
Langzaam rijd ik over het grindpad langs een boerderij en parkeer ik aan het einde mijn auto.
Wauw, wat een omgeving!
De deur zwaait al open voor ik hem heb bereikt. Met stralende ogen en een rood gestifte glimlach word ik ontvangen door Annelies. Samen lopen we door de sfeervolle boerderij. Ze troont me mee naar de theeproeverij de er is gehuisvest, naast de praktijkruimte die Annelies er huurt. Ik ben dol enthousiast.
Even later zitten we tegenover elkaar en nippen van een speciaal samengestelde kruidenthee melange van Mevrouw Cha. Dan start ik met het interview en vertelt Annelies over haar bewogen leven.
Samen buitelen we door de jaren die passeerden. Jaren die haar leven voorzagen van een breed scala aan kleur, rimpelingen, hoge golven, haarspeldbochten en ingewikkelde afdalingen. Openhartig vertelt ze mij over het dorp waar ze opgroeide en de pijn en twijfels in haar kinderhart. Over de relatie met haar ouders, de zoektocht naar zichzelf en het enorme geworstel met angst- en paniekaanvallen. Er volgden intensieve therapeutische processen en ze leerde de kracht kennen van een grote, helende liefde die veel trotseerde en overwon.
Daar zit ze dan, met zoveel herwonnen kracht.
In het derde jaar van haar opleiding tot PRI therapeut en nu hier aanbeland. In staat om met al haar verworven kennis, inzichten en levenservaring een ander te begeleiden op het levenspad.
Om de ander te helpen zichzelf met zijn angsten en paniek te begrijpen. Om die vervolgens om te vormen zodat het niet langer meer een leven hoeft te beheersen.
Net als de voorgaande keren wanneer ik iemand interviewde voor een biografie, ben ik geraakt door de intensiteit en kracht die er uitgaat van samen met een ander door diens leven lopen.
Zoiets gaat bijna nooit zonder tranen.
Er passeren altijd diepe gevoelens van dankbaarheid bij degene die ik interview en er is meer dan ooit een groots besef van de samenhang van gebeurtenissen in het leven dat is geleefd.
Met ieder interview dat ik afneem ben ik nog meer doordrongen van het voorrecht om dit werk te kunnen doen. Ik vind het een regelrechte eer om mee te mogen kijken in het leven van die ander op de meest intense en intieme momenten. Om diens zielenroerselen te kunnen meevoelen is zo bijzonder.
Ik voel iedere keer opnieuw dat een biografie interview afnemen veel meer is dan het inwinnen van informatie. Het is voor de persoon tegenover mij, die zijn of haar leven de revue laat passeren, een bijzonder, intens proces.
Helend en verrijkend.
En dat nog voor er ook maar één letter op papier is belandt.